ادامه مطلب
لوسین فروید؛ کالبدشناسی روح در بوم نقاشی
لوسین فروید، نوهٔ زیگموند فروید، یکی از صادق‌ترین و بی‌پروا‌ترین نقاشان قرن بیستم بود. او در زمانی که هنر انتزاعی جهان را فرا گرفته بود، دوباره بدن انسان را به مرکز بوم بازگرداند؛ اما نه به‌عنوان نماد زیبایی، بلکه به‌مثابه حقیقتی زمینی، زخم‌خورده و زنده.
در آثار او، پوست به زبان تبدیل می‌شود و رنگ به جسم. فروید با ضربه‌قلم‌های سنگین و بافت‌های ضخیم، روان انسان را از خلال فیزیک بدن آشکار می‌کند.
او نقاشی را ابزاری برای روان‌کاوی تصویری می‌دانست؛ جایی که هر پرتره، چهره‌ای از تنهایی، فرسودگی و واقعیت عریان بشر است.
